Kül

Kül - Gözlerinin buğusu damarlarımı biçer Dokunuşunla ruhum kendinden geçer Sözlerin yakıp, yıkıp, kül eder. Bir kere ölsem göğsünde Nefesinle binlerce kez diriltirsin teninde Pusulasız bir seyyah gibi beklerim Öldüğüm gün, senin cennetinde Menekşe tarlası olurum gülümsemelerinle Dallarından düştüğüm o tenha yerde Bir hıçkırık düğümlenir seni özledikçe Kalbimde canımla beslenirsin menekşe. Bir madde olsam da ben, Tek anlamsın bana sen Kopup gittiğin gün dalımın dikeninden Kaybedenlerin kahrı düşer dilimden. - Osman Öztürk - http://sonsoz.com.tr/kul/ - http://sonsoz.com.tr