BU ŞİİR BABAM İÇİN….

Dağın zirvesinde doruk ağacıydı babam,

Başının üstünde şimşekler çaksa da,

Kuru dalına yıldırımlar düşse de,

Hiçbir gün başı eğilmezdi babamın.

Azgın kasırgalar esip savursa da,

Yapraklarına kışın karlar da yağsa,

Asla yıkılmazdı, üşümezdi benim babam.

Hayatın zorluğuna karşı koyardı,

Orman gibi heybetliydi, gözü pekti,

Garibe yardım etse gönlü doyardı,

Babam adam gibi adamdı, dünyada

tekti.

Başında eski siyah keten kasketi,

Ağzında dumanı tüten sigarası,

Yorgun ellerinde tahta bavuluyla,

Yapayalnız yollara düşen gurbetti.

O, yokluğuna dayanamadığımdı,

Benim babam ayrılıktı ve hasretti,

İçimi parçalayan keskin bıçaktı,

Yüreğimde büyüyen güçlü sevgiydi.

Benim babam bir lokma ekmek uğruna,

Almanya fabrikalarının tozuna,

Dumanına aldırmayan bir adamdı.

Benim babam bizi saran gökyüzüydü,

Bulutluydu, yağmurluydu, güneşliydi,

Benim babam şu gönlümün güneşiydi,

İçimi dağlayan kesik bir öksürüktü.

Yalnız gecelerimin ay yıldızıydı,

Şu yaralı yüreğimin sızısıydı,

Ahşaptan evimizin gün ışığıydı,

Benim babam içimde dolaşan kanımdı,

Derdine çare bulamayan adamdı.

Ah baba, gittin biliyorum sen gittin,

Bilmelisin ki ben de seninle gittim,

Annemle gitmiştim zaten,

seninle de gittim,

Bu bayramda sohbeti, selamı kestin,

Ben ise baba seninleyim, annemleyim,

Başucunuzda dualar ediyorum

Hasretimden yanıyorum, ağlıyorum baba.

BU ŞİİR BABAM İÇİN….